ks. Józef Wisiński
W latach 1937- 1946 duszpasterzował ks. Józef Wisiński. Urodził się dnia 16 III 1897 r. w Żywcu jako syn Antoniego i Magdaleny z Pantoflińskich. Szkołę początkową ukończył w Żywcu, a średnią w Krakowie w gimnazjum św. Jacka. Zapisał się na wydział teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, lecz przerwał tam naukę i w 1926 r. zgłosił się do Seminarium Duchownego w Płocku.
Przerastał swych kolegów wiekiem i doświadczeniem życiowym. 21 grudnia 1929 r. 14 diakonów zostaje kapłanami, wśród nich Józef Wisiński. Sześciu z tego rocznika podczas ub. Wojny ginie w obozach. Neoprezbiter Wisiński w lutym 1930 r. otrzymuje nominację na wikariusza do Goworowa, później kolejno, w Skrwilnie, Baranowie, Krzynowłodze Wielkiej, Lubelu, Lekowie, Sarbiewie. 5 października 1937 r. otrzymuje samodzielne stanowisko proboszcza w Królewie, a po wojnie w 1946 r. w Goleszynie.
Na początku roku 1953 zachorował. Leczy się w klinice w Krakowie. Zdaje sobie sprawę ze stanu swego zdrowia, pisze bowiem 31 marca: „choroba moja jest ciężka i nieuleczalna”. Ks. Biskup Ordynariusz odwiedza go w szpitalu w Krakowie.
W czerwcu wraca do Goleszyna, lecz zaraz prosi o urlop i pozwolenie na wyjazd do Szczawnicy.
Mimo zabiegów nowotwór niszczy organizm, siły słabną. Czując zbliżający się koniec, prosi swego kolegę kursowego ks. kan. Cz. Pacuszkę, by go na odejście przygotował. Przygotowany umarł 27 listopada 1953 r. Eksportę do kościoła 29, a nazajutrz 30 listopada nabożeństwo żałobne odprawił ks. St. Malicki, prob. z Jeżowa. W pogrzebie wziął udział ks. dziekan Sierpski i księża z dekanatu. Po nabożeństwie żałobnym ciało zmarłego przewieziono do Żywca, do rodzinnej parafii zmarłego, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu grzebalnym.
ks. Józef Wisiński
